فرزند دوم در خانواده

فرزند دوم در خانواده : بیشتر کودکان بعد از به دنیا آمدن برادر یا خواهر کوچکشان، دچار تغییرات رفتاری می شوند، بسته به نوع شخصیت کودک و آماده سازی والدین، این تغییرات می تواند منفی یا مثبت باشد.

به وجود آمدن تغییرات در زندگی افراد، پیامدهایی را به همراه دارد و تولد نوزاد کوچک در خانواده از این امر مستثنی نیست و ممکن است در روابط والدین با فرزند اول اختلال ایجاد کرده و باعث ایجاد تغییراتی در رفتار کودک شود. وقتی که فرزند دوم متولد می شود، میزان قدرت و اقتدار فرزند ارشد خانواده کمتر شده و او به اجبار برای جلب توجه والدین و ارضای نیاز وابستگی، با عضو جدید خانواده رقابت می کند.

اکثر والدین نیز ناخواسته، به فرزند دوم خانواده خود توجه بیشتری را نشان می دهند. فرزند اول تا آن لحظه مرکز توجه والدین خود بوده و برای حفظ این جایگاه، به صورت غیرارادی به خواهر یا برادر خود حسادت می کند.


البته باید توجه داشت که عملکرد والدین بستگی زیادی به شرایط سنی کودک دارد مثلا یک کودک ۳ ساله در مورد تغییری که قرار است در خانواده اتفاق بیفتد به اندازه یک کودک ۵ ساله نمی فهمد. اما به هر حال، درک احساسات کودک و نحوه برخورد او با این موضوع، بخشی از پیشرفت احساسی وی را شامل می شود. روانشناسان بر این باورند که عدم توجه به تغییرات رفتاری کودکان پس از تولد فرزند دوم، می تواند به صدمه دیدن سلامت روان کودک منجر شود اگر فاصله بین تولد فرزند اول و دوم زیر ۳ سال باشد باعث می شود فرزند اول از لحاظ روانی آسیب ببیند.

انواع تغییرات رفتاری کودکان بعد از تولد فرزند دوم خانواده


حسادت، پرخاشگری، لجبازی، ترس از جدایی از مادر، دیدن کابوس های شبانه از جمله واکنش های منفی است که در فرزند اول پس از به دنیا آمدن فرزند دوم ایجاد می شود و در اکثر کودکان بروز چنین رفتارهایی طبیعی بوده و با عملکرد صحیح والدین برطرف می شود. در برخی موارد، اختلال در عادات غذایی و خواب کودک، پرخاشگری های عصبی و آسیب رساندن
به نوزاد مشاهده می شود.
برای به حداقل رساندن این لطمات احتمالی، بهترین کار این است که شما قبل از تولد نوزاد جدید ،در باره تغییری که قرار است در خانواده اتفاق بیفتد صحبت کنید. اما در نظر داشته باشید دیر یا زود، نوزاد متولد می شود و باید فرزند خود را برای این پدیده آماده کرده باشید. و او را برای ایفای نقش خواهر یا برادر بزرگ تر آماده کنید.

راه کارهای برای آماده سازی کودک اول

مسایل پزشکی خود را برای کودک توضیح دهید. به فرزند خردسال خود توضیح دهید که مراجعه شما به پزشک به علت بیماری نیست بلکه مادران باردار باید مرتب به پزشک مراجعه کنند تا وضعیت مادر و نوزاد داخل شکمش چک شود. این موضوع می تواند از نگرانی های او بکاهد.
او را می توانید در مراجعات پزشکی، همراه خود ببرید کودک شما می تواند به صدای قلب جنین شما گوش کند یا حتی او را از طریق دستگاه سونوگرافی ببیند و احیانا سوالاتی را که در ذهن دارد با پزشک سونوگرافی در میان بگذارد. حتما با راهنمایی و کمک مشاور خانواده به تمام سوالات او در باره مسافر کوچک خانواده پاسخ دهید. با ورود فرزند دوم، از توجه خود به کودک کم نکنید.

با کودک خود در مورد اهمیت نقش او در ارتباط با نوزاد خانواده و کمک های موثری که می تواند داشته باشد صحبت کنید. در ضمن دقت داشته باشید اگر وسایل نوزادتان را آماده و مرتب می کنید، حتما تغییراتی هم در اتاق کودک خود اعمال کنید تا حس کند او هم به اندازه نوزاد خانواده مهم و در مرکز توجه قرار دارد. به فرزند اول مسئولیت بدهید.

اما یک روش درست دیگر، دادن اطلاعات به فرزند اول است یعنی والدین قبل از اینکه تصمیم به بارداری بگیرند خوب است با کودک در این مورد صحبت کنند. درواقع، باید برای کودک توضیح داده شود که با تولد خواهر یا برادری که در راه است ممکن است توجه و محبت والدین به اندازه حالا نباشد چون برادر یا خواهر به توجه و کمک والدین نیاز دارد.

در واقع، باید کودک را از شرایطی که قرار است ایجاد شود، آگاه کنیم. از جمله کارهایی که می توان انجام داد سهیم کردن کودک در مراقبت و نگهداری فرزند دوم است. درواقع، با دادن مسئولیت هایی به فرزند اول او را در تولد فرزند دوم سهیم کنیم. برای مثال از کودک می خواهیم که چیدمان اتاق فرزند دوم را بر عهده بگیرد تا احساس حسادت به حداقل ممکن برسد.

این راهکار مدیریتی ارتباطی بین فرزند اول با دوم است.
فرزند دوم خانواده را از فرزند اول دور نکنید.
هرگز سعی نکنید فرزند اول را از فرزند دوم دور کنید. بسیاری از والدین با تصور اینکه فرزند اول ممکن است به فرزند دوم آسیب برساند فرزند دوم را از او دور نگه می دارند ، که این کار به هیچ وجه درست نیست و باعث بروز حسادت در فرزند اول خواهد شد.

سعی کنید به هر دو توجه کنید . بگذارید فرزند اولتان هم وقتی دومی را شیر می دهید ، در تختان جای بگیرد.

مراقب باشید که مهمانان فقط به نوزاد توجه نکنند و برای اولی نیز هدیه ایی همراه بیاورند.
این موارد ساده سبب می شود که فرزند اولتان بداند که او نیز هنوز دوست داشتنی است و هر کس در خانواده جای خود رادارد. _پدر نقش مهمی در این زمینه می تواند بازی کند.

پدر میتواند فرزند اول را خوب سرگرم کند. ممکن است مادر در این شرایط (بر اثر خستگی) سختگیر و متوقع بشود ولی پدر می تواند تعادل را برقرار کند. مادران باید با تولد فرزند دوم همچنان نوع ارتباط فرزند اول با دوم را مدیریت کنند ، یعنی کماکان مسئولیت هایی را به فرزند اول در خصوص نگهداری و مراقبت از فرزند دوم بدهند تا تعامل بین فرزند اول و دوم را بیشتر کنند. پدر نقش مهمی در این زمینه می تواند بازی کند.


پدر می تواند فرزند اول را خوب سرگرم کند. ممکن است مادر در این شرایط (بر اثر خستگی) سختگیر و متوقع بشود ولی پدر می تواند تعادل را برقرار کند.
مادران باید با تولد فرزند دوم(نقش فرزنددوم در خانواده) همچنان نوع ارتباط فرزند اول با دوم را مدیریت کنند. یعنی کماکان مسئولیت هایی را به فرزند اول در خصوص نگهداری و مراقبت از فرزند دوم بدهند تا تعامل بین فرزند اول و دوم را بیشتر کنند.

وقتی فرزند دوم به یک سالگی رسید لازم است از اتاق والدین جدا شود. در ۶ ماه اول لازم است کودک کنار والدین بخوابد، در ۶ ماهه دوم توصیه می شود کودک در تختی مجزا اما همچنان در اتاق خواب والدین خود باشد و اما در ۶ ماه سوم بهتر است کودک از اتاق والدین خارج شود و در اتاق فرزند اول بخوابد.


این کار به ایجاد ارتباط بین فرزند اول و دوم کمک بخواهد کرد. معمولا فرزند اول ممکن است این حس را داشته باشد در شرایطی که فرزند دوم کنار والدینش خوابیده، او به نوعی تنها رها شده و به همین دلیل خود را تنها حس می کند و حس حسادت در او ایجاد می شود، بنابراین قبل از اینکه باعث بروز چنین حس هایی در فرزند اول شویم لازم است در مورد
چنین شرایطی برای فرزند اول شفاف سازی کنیم و برایش توضیح دهیم در چند ماه اول برحسب نیازهای فرزند دوم لازم است او کنار والدین بخوابد. با این کار حساسیت ها را به حداقل خواهیم رساند.


تولد فرزند دوم تاثیرات زیادی بر کل خانواده بویژه فرزند اول دارد. مخصوصا در ماه های اول پس از تولد فرزند دوم ، که شما شدیدا درگیر شیر دادن، عوض کردن پوشک، کوهی از لباسهایی که باید شسته شوند ، مهمانان و شبهای بی خوابی هستید ،خیلی زود از توجه به فرزند بزرگتر غافل می شوید.


تحقیقات زیادی درباره جایگاه فرزندان در خانواده و تاثیر خواهران و برادران بر یکدیگر انجام شده است. یکی از محققان فرزند اول مدتی تنها فرزند خانواده بوده است و در آن مدت تمام توجه والدین را به خود اختصاص می داده است» : در این باره می گوید . با تولد فرزند دوم، این حالتی که طبیعی بنظر می رسیده، ناگهان از بین می رود.


اغلب تولد فرزند دوم هنگامی که او خردسال است ، یعنی زمانی که او شروع به مخالفت با والدین می کند، رخ می دهد. او در جواب همه چیز نه می شنود در حالی که نوزاد فقط مورد مهر و محبت و نوازش قرار می گیرد. این می تواند فرزند اول « ؟ را شدیدا دچار ترس بکند. او از خود می پرسد: آیا کار اشتباهی کرده ام ؟ آیا پدر و مادرم دیگر مرا دوست ندارند.


جایگاه فرزندان در خانواده


جایگاه فرزندان در خانواده در ساخت شخصیت بچه ها در آینده بی نهایت مهم است. مشخص گردیده که فرزندان اول برای رضایت خاطر والدین، اغلب طبق خواسته آنها زندگی می کنند. این امر ناشی از ترسی است که آنها در زمان کودکی در هنگام تولد فرزند دوم احساس کرده اند. در آینده نیر آنان همچنان به مقررات خانوادگی پایبند می مانند. امری که در فرزندان بعدی کمتر دیده می شود. چون آنان هیچگاه از سوی بچه های بعدی مورد تهدید فرار نگرفته اند و همواره بچه یا بچه هایی در اطرافشان بوده است. از این رو آنها نسبت به بچه های اول نگرانی کمتری دارند و به تایید رفتارشان توسط والدین اهمیت کمتری می دهند.


نظم و انضباط را برقرار کنید

عقیده خود را نسبت به داشتن انضباط در کودک مشخص کنید و پیش از آنکه نوزاد جدید به دنیا آید اجرای قوانین و مقررات را در خانه شروع کنید. هنگام مشاهده رفتار نامناسب سریع عکس العمل نشان دهید. با کودک خود بحث نکنید و غر نزنید بلکه عمل کنید. کودک شما باید بداند که چه رفتاری از نظر والدینش مطلوب و موردانتظار است. پدر و مادر باید درتربیت کودک با یکدیگر هماهنگ باشند.


نکته:
بدرفتاری های جدی مانند صدمه زدن به نوزاد باید سریع پاسخ داده شود. و کودک را از کار اشتباهش و خطری که داشت آگاه کرد. باید نادیده گرفت بعضی از رفتارها مانند کودکانه صحبت کردن را نادیده بگیرید. هنگام انجام رفتارهای بچه گانه با کودک صحبت نکرده و به او نگاه نکنید. در این زمان از اتاق خارج شده یا مشغول کار شخصی خود شوید. زمانی که رفتار کودکتان مطلوب است او را تشویق کرده و به او توجه کنید. درصورتی که با رعایت این نکات هنوز با کودک خود درباره فرزند جدید مشکل دارید، بهتر است از مشاوره روانپزشک کودک یا روانشناس کودک استفاده کنید.

بازی کودک با نوزاد

زمانی که شیرخوار خواب است و کودک به آرامی بازی می کند او را تشویق کنید. احساس خود را به کودک نشان دهید وبه او بگویید دوستش دارید تا او نیز احساسات خود را برای شما بیان کند. به کودک اجازه دهید نوزاد را در آغوش گیرد.واکنش های نوزاد را برای کودک توصیف

کنید. برای مثال “او دوست دارد تو به آرامی با او رفتار کنید” این توضیحات موجب بهتر شدن روابط میان آنها و لذت بردن از یکدیگر خواهد شد. و صحبت پایانی: کودکان بسیار هوش هستند و درک بالایی دارند و نباید آن ها را کم و بچه تصور کرد و باید به گونه ای رفتار کرد که تعادل و عدالت بین هر دو فرزند برقرار شود تا یک خانواده شاد داشت. نوع رفتار والدین با فرزندان اول در این برهه حساس از زندگی می تواند زمینه ساز شکل گیری رفتار او در زمان حال و یا حتی آینده باشد.

@navidsadra1390 : اینستاگرام

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *